ओझे.....
पाठीवरती ओझे वाढते
आयुष्यं कणाकणाने संपते
डोक्यावरती उन तापते
आयुष्यं क्षणाक्षणाने संपते
मृगजळाच्या पाठी धावतो
तहान अजून लागते
कळते सारे परंतू तरीही
वेडी आशा उगा पालवते
कसे कुणाचे भाग्यं खंगते
अरध्यातच् कहाणी संपते
शब्दं मिळत नाहीत, तरीही
रोज नवी कहाणी सुचते
दिवस उगवतो, ढळतो
त्याक्षणी, हूरहूर लागते
मरण येत नाही, तरीही
रात्रं मला ते दान मागते
--जयंत विद्वांस
No comments:
Post a Comment