जगणार आहे मी….

तिच्या सर्वस्वाचं कलेवर त्यांनी घरी आणलं 

ती स्तब्ध सजीव पुतळा, न आक्रोश न हुंदका 

जुन्या जाणत्या बायाबापड्या कुजबुजल्या 

'डोळ्यातून येऊ दे तिच्या, नाहीतर छातीतून येईल' 
 

जाणते पुढे झाले, थोडी कुजबुज वाढली 

कुणी 'त्या'च्या आठवणी काढल्या

कुणी फुलं वाहिली, कुणी घट्ट मिठी मारली
ती स्तब्ध सजीव पुतळा, न आक्रोश न हुंदका

सगळे उपाय थकले, शब्दं पोकळ झाले

एक थरथरता देह, एक थरथरता हात
कापड उचलून चेह-या वर फिरला   
 ती स्तब्ध सजीव पुतळा, न आक्रोश न हुंदका

नव्वदीची बायजा आठवल्यासारखी उठली  

मांडीत ठेवायला पोराला घेऊन आली 
तीच्या आवाजात कंप, डोळ्यातून ढगफुटी 

'जगणार आहे मी, आता फक्तं तुझ्यासाठी' 

--जयंत विद्वांस 
(आल्फ्रेड लॉर्ड टेनीसन च्या 'होम दे ब्रॉट हर वॉरीअर डेड' या कवितेचा स्वैरानुवाद) 

Home they brought her warrior dead (Alfred Lord Tennyson)

Home they brought her warrior dead:

She nor swoon'd nor utter'd cry:

All her maidens, watching, said,

"She must weep or she will die."

Then they praised him, soft and low,

Call'd him worthy to be loved,

Truest friend and noblest foe;

Yet she neither spoke nor moved.

Stole a maiden from her place,

Lightly to the warrior stepped,

Took the face-cloth from the face;

Yet she neither moved nor wept.

Rose a nurse of ninety years,

Set his child upon her knee—

Like summer tempest came her tears—

"Sweet my child, I live for thee."