संक्रांत, अक्षय्यतृतीया, गुढीपाडवा, नवरात्र, दसरा, दिवाळी या काळातल्या पेपरच्या गुळगुळीत कागदावरच्या पुरवण्या मी बघत नाही. त्रास होतो. एकाचढ एक देखण्या बायका सुळसुळीत साड्यातून अंगावर सोन्याचा पत्रा मारल्यासारखे सोन्याचे, हि-यामोत्याचे दागिने घालून चमकत असतात. डोळ्यातून, नाकातून, अंगातून व्हायरल फिव्हर झाल्यासारख्या गरम वाफा काढतात. आवाक्याबाहेरची इलेक्ट्रॉनिक उत्पादनं डिस्काउंटेड किंमतीलाही महाग वाटतात, एकूणच त्रास आहे सगळा. आजवर चुक्कूनसुद्धा मी बायकोला ही साडी किंवा हा दागिना तुला चांगला दिसेल असं म्हटलेलं नाही. वेळ काय सांगून येते का मला सांगा, आपण नेहमी सावध असावं.
सकाळी जरा कुठे म्हटलं फेबु बघावं तर साड्यांचा सेल लागल्यासारखे फोटो दिसायला लागले. I am an Indian lady n I love to wear a saree अशा ओळीनी सुरवात असलेला पॅराग्राफ आणि खाली पावडर बिवडर लावून काढलेले देखणे फोटो. तो पॅराग्राफ कुणी वाचला असेल असं वाटत नाही. खाली असलेला फोटो बघायचा की वरचं इंग्रजी वाचणार माणूस. एरवी डिपीत ब-या वाटणा-या बायका एकदम सुरेख वगैरे दिसायला लागल्या. बरं त्यात एकमेकींच्या माना टयागल्यामुळे फोटोला कमतरता नाही. जीनी आधी टाकलाय त्यापेक्षा सरस साडी निवडायची वगैरे चुरस असणार. गॉर्जसचं स्पेलिंग मी आपलं गुगलवरून कॉपीपेस्ट करून ठेवलं पण म्हटलं सगळ्यांना गॉर्जस कसं टाकणार. एकीला टाकावं तर दुसरीला वाटणार, 'कॉमन कॉमेंट आहे, मग मरू दे, मला वाटला मलाच आहे' म्हणजे जरा कुठे प्रयत्नं करावेत इनबॉक्सात तर तिथे पत्ता कट होणार.
अप्रतिम, सुंदर, गॉर्जस, क्या बात है, मस्तं यापुढे माझी गाडी जाईना. बरं एकीला अप्रतिम लिहिलं आणि एकीला गॉर्जस लिहीलं की रुसवे फुगवे होण्याची शक्यता म्हणजे परत लाईक्स, कॉमेंट्सची वानवा. कसं करावं माणसानी. सेव्ह करावेत म्हटलं फोटो तर मेमरी शिल्लक नाही. घरी चुकून एवढ्या देखण्या बायका एकदम दिसल्या फोनात तर अन्न तुटणार. 'माझा कधी फोटो सेव्ह करून निदान वॉलपेपर तरी ठेवलाय का?' 'त्यातल्याच एकीला सांग डबा द्यायला, चार दिवस तरी टिकेल का बघ, फोटो सेव्हतोय मोठा'. त्यात तिनी वाचावं कुठे सुंदर, अप्रतिम लिहिलेलं म्हणजे संपलं. 'मला गजरा तरी आणलास का मधे एवढी पैठणी नेसले तेंव्हा'. 'अगं लक्षात नाही राहिलं'. 'कसं राहील? फोटो बघण्यात वेळ जातोय ना एफबीवर'. 'पण आठवण केली असतीस तर काय बिघडलं असतं?' 'आठवण केल्यावर काय कुणीही आणेल, मला पाय आहेत की आणि, मी नाही का जाऊन आणू शकत पण कौतुक लागतं'. म्हटलं ना त्रास आहे नुसता.
पण खरं सांगू का बाई साडीतच सुंदर दिसते. इंदिरा गांधी, सुषमा स्वराज, वहिदा रेहमान, नूतन, रेखा, स्मिता पाटील, विद्या बालन किती सुंदर दिसतात साडीत. सुंदरता बघणा-याच्या नजरेत असते म्हणतात. पण फेबुवर कसं कळणार म्हणून कॉमेंट टाकतात. पण खरी कॉमेंट किंवा पावती एकंच. बाई समोर साडी नेसून उभी आहे. ती अपेक्षेने आपल्या माणसाकडे बघते तेंव्हा त्याच्या डोळ्यात तिला ते अपेक्षित असतं. तिथे शब्दांची गरज नसते. ती नजर एकदा मिळाली की ती मनातल्या मनात गिरकी घेते आणि मग तिला सुखावलेली होईन वावरताना बघावं. :) त्या आनंदाला मोजता येत नाही.
झुक्या पुरुषवर्गाचा एवढा विचार करेल असं वाटलं नव्हतं. जरा चारपाच देखणे फोटो निवडून गप्पा सुरू करायला हव्यात. नोकरी काय छोकरी काय, शोधताना अनेक ठिकाणी अर्ज केलेले बरे, कुठे काम होईल हे सांगता येणार नाही. :P ;)
जयंत विद्वांस
No comments:
Post a Comment