ऋणी.....

व्यसन कुठलंही वाईटच जर ते प्रमाणाबाहेर असेल तर. शेक्सपिअर म्हणाला होता नावात काय आहे? खरंय, स्कॉचच्या नावात काही नसतं. शिवास काय ब्ल्याक डॉग काय. स्कॉच ती स्कॉचच. बाई सुंदर ती सुंदरच, सांगा ना नावात काय आहे तिच्या. 

मस्तं शनिवार आहे. सोनसळी रंगाची, पारदर्शक कारभार असल्यासारखी आरपार सगळं दाखवणारी एक पेर उंचीची स्कॉच कटग्लास मधे घ्यावी. जातीच्या सौंदर्याला मेकपची गरज नसते तद्वत चार हिमनग त्यात टाकावेत. थंडगार पाणी त्यात ओतावं. मूळचा गोरा रंग उन्हात रापून मस्तं खरपूस तांबूस दिसतो पण इथे उलटा प्रकार आहे. गडद टोपाझ कलर थोडा डायल्यूट होतो आणि लिंबकांतीची बाई पावसात भिजल्यावर आकर्षक दिसते तशी अंगावर थंडीचा शहारा घेतलेली स्कॉच दिसते. 

भूतलवरची आपल्याला आवडणारी अप्सरा आणि स्कॉच यात साम्यं काय? दोघींना फापटपसारा लागत नाही सुंदर दिसण्यासाठी, दोघींच्या नुसत्या कल्पनेनी पण सुख होतं, दोघींकडे नुसतं बघत बसण्यात पण मजा आहे, दोघींचा आस्वाद हळूहळू घेण्यासारखं दुसरं सुख नाही, दोघींची चव ओठाला लागली की जीवघेणी असते,  दोघींच्या सहवासात सगळ्याचा विसर पडतो.

जड झालेल्या डोक्यात अपुरी, कधीही पुर्ण न होणारी स्वप्नं पुर्णत्वाकडे जात असतात. आवडीचा चेहरा डोळ्यात डोळे घालून बघत असतो, मौनातलं संभाषण स्पर्शातून चालू होतं, न बोलता होणारा तो मनातला संवाद सांगता न येण्यासारखा. पापण्या अर्ध्या उघडमिट करतात आणि ती म्हणते, नको जागू उगाच, ये. निष्पाप बाळाच्या मनोवस्थेत तिच्या कुशीत शिरावं आणि सगळं विसरून झोपी जावं.

सुख म्हणजे दु:खाचा विसर नव्हे तर त्या क्षणी आपण सुखी आहोत एवढीच भावना असणे म्हणजे सुख.

स्कॉटलंडर्स मी तुमचा ऋणी आहे.

--जयंत विद्वांस