लल्याची पत्रं (२) …. याराना

लल्यास….
मागचं पत्रं लिहून झालं आणि मग छायागीत लागल्यासारखी 'एका पाठोपाठ एक' गाणी ऐकू येऊ लागली. तेवढ्यात मला याराना (जुना) आठवला. जुन्या चित्रपटात ढिगभर गाणी असायची तेंव्हा असतील  सुद्धा लागोपाठ गाणी पण हल्ली नसतात. 'कट्यार काळजात घुसली' नाटकात अशीच एका पाठोपाठ एक गाणी आहेत. तो एक वेगळाच विषय आहे, त्यावर आत्ता नको. तर मूळ मुद्दा याराना अर्थात जुना.  नवीन  'याराना' मधे सगळाच चोरीचा मामला होता. कथा 'स्लीपिंग विथ द एनिमी' (त्यावरच 'अग्निसाक्षी' आणि 'दरार' पण होते. राज बब्बर, अरबाझ खान आणि नाना. काय होणार मग? नाना तो नानाच), नुसरत फतेह अली खानच्या गाण्यावरून मेरा पिया घर आया ओ रामजी, आर.डी.च्या  'कस्मे वादे' मधल्या 'कल क्या होगा किसको पता' वरून 'रब्बी रे रल्ली' अशी  दोन ओरिजिनल गाणी थोर वाद्यंवृंद संयोजक अन्नू मलिकने दिली होती. असो. 

 

तर 'याराना' मधे दोन गाणी एका पाठोपाठ येतात. ते फारसं लक्षात येत नाही कारण दोन्ही गाण्यांच्या स्वभावात विरोधाभास वाटावा एवढा फरक आहे. पहिलं अत्यंत हळूवार ' छू  कर मेरे मनको' आणि दुसरं  अगदी विरोधाभास असल्यासारखं  फास्ट ' सारा जमाना, हसिनोका दिवाना'. द्रविड गेल्यावर पिंच हिटर यावा तसं होतं बघ. द्रविडचा विसर पडतो. मला कायम हे साम्यं छळत आलंय. घाबरलेला, आयत्या क्षणी हत:प्रभ होऊ पहाणारा किशन उर्फ अमिताभ, त्याला त्या लेव्हल पर्यंत आणणारी कोमल उर्फ नीतूसिंह. तो स्टार झालेला तिला बघायचय, तो होणार या बाबतीत तिला प्रचंड आत्मविश्वास आहे. त्या रिकाम्या  स्टेडीअममधे उभे असलेले ते दोघेच जण आणि त्याचा अर्जुन झालेला. ती त्याला ताडताड बोलून निघते आणि मग त्या अंधा-या स्टेडीअममधे किशोरचं हमिंग चालू होतं. वा-याची झुळूक, मोरपिसाचा स्पर्श काय  शब्दात सांगता येत नाही तसा किशोरचा आवाज आहे या गाण्याला ' छू  कर मेरे मनको' - शब्दश: मनाला स्पर्श करणारा हळूवार.

 

तो म्हणतो, तू जो कहे जीवनभर, तेरे लिये मैं गाऊ (जुन्या 'अंदाज' मधे 'तू कहे अगर, मैं जीवनभर गीत सुनाता जाऊं' असं होतं. काळ बदलला पण भावना तीच राहिली बघ). मोजक्या शब्दात तो दिलासा देतोय, तू काळजी करू नकोस, एक दिवस माझ्या गाण्यांमधेच तुला जग शोधेल. त्याचा परत आलेला आत्मविश्वास पाहून नीतूसिंह लईच प्रेमानी बघते बघ. गाणं संपतं. इतका वेळ मोकळं असलेलं ते स्टेडीअम दणाणून जातं. अंगावर दिवे लावलेला, अंधारातपण गॉगल घातलेला अमिताभ 'सारा जमाना' म्हणत मोहित करतो. अमिताभ जे काही करतो ते आवडतंच त्यामुळे त्या स्टेप्स साध्या आहेत का? काय  वेगळेपण आहे त्या स्टेप्समधे? असले एरवी पडणारे प्रश्नं अजिबात पडत नाहीत. यशस्वी पुरुषामागची स्त्री त्या गाण्यात फक्तं स्टेप्स देते, लीप मूव्हमेंट सुद्धा नाहीत. सगळा प्रसिद्धी झोत काय तो त्याच्यावरच हवाय  तिला.   

 

आम्हांला बारावीला इ.ए.रोबीनसनची 'रिचर्ड कोरी' म्हणून एक भन्नाट कविता होती. त्यात त्याचं वर्णन करताना कवी एक शब्दं वापरतो - 'इम्पिरिअल स्लिम'. अंबरनाथचे धर्माधिकारी सर होते क्लासला  इंग्लिशला. त्यांनी त्याचा सांगितलेला अर्थ कवितेइतकाच डोक्यात फिट्ट बसलाय बघ. 'इम्पिरिअल स्लिम म्हणजे अमिताभ', तो हडकुळा नाही, जाडाही नाही, कमावलेल्या शरीराचा वगैरे पण  नाही, मग कसा आहे तो? तर तो 'इम्पिरिअल स्लिम' आहे. क्या बात. असे मास्तरलोक लहानपणापासून हवे होते. 

 

झारा घेऊन लग्नाची बुंदी पाडावी तशी घाऊक गाणी लिहिणा-या गीतकार समीरच्या वडिलांनी, अंजाननी लिहिली आहेत ही गाणी आणि संगीत होतं राजेश रोशनचं. 'छू कर' जेवढं हळूवार तेवढंच पुढचं फास्ट. दोन्ही  गाणी  आपापल्या जागी करमणूक करणारी, लक्षात रहाणारीच आहेत. खूप खूप गाणी आहेत खरं तर अजून शिल्लक. यावेळेला इथेच थांबतो. पुढच्या गाण्यापर्यंत ऐका 'छू कर मेरे मनको'. 

...........  

 

जयंत विद्वांस