क्रिकेटवर प्रेम करणा-या लोकांना हेरोल्ड डेनिस बर्ड एवढ्या नावावरून अंदाज येईल कोण असेल ते पण 'डिकी' बर्ड म्हटलं की तो टोपी घातलेला सज्जन अंपायर कसा झटकन डोळ्यासमोर येतो. अम्पायरिंग हा खरं तर थ्यांकलेस जॉब. पण डिकीनी मिळवलेला रिस्पेक्ट फार कमी जणांनी मिळवला. डिकीनी आउट दिलंय म्हणजे असणारच आउट असं फलंदाजाला वाटायचं यातच सगळं आलं. त्याच्याच देशाचा १११, २२२, ३३३ धावसंख्येला नेल्सन अशुभ म्हणून विचित्र उडी मारणारा डेव्हिड शेफर्ड, सायमन टोफेल, स्वरूप किशन, अलीम दर, कुमार धर्मसेना हे जे चांगले अंपायर आहेत ना ते सगळे स्वत: क्रिकेट खेळलेले आहेत. त्यामुळे त्यांना अपील केल्यावर त्यातला खरेखोटेपणा लवकर उमगत असावा.
आपल्याला सगळ्यात जास्ती जी गोष्टं करायला आवडते, ती आता उद्यापासून करता येणार नाही म्हणजे एकप्रकारे मरणाची सेमिफायनलच ती. १९९६ ला भारत इंग्लंड मधल्या पहिल्या टेस्टला त्याच्या साहसष्ठाव्या टेस्ट मधे शेवटचा उभा रहाण्यासाठी तो बाहेर आला तेंव्हा दोन्ही टीमनी त्याला गार्ड ऑफ ऑनर आणि प्रेक्षकांनी उभे राहून मानवंदना दिली त्यावेळेस या इंग्रज रामशास्त्र्याच्या डोळ्यात पाणी तरळलं. आक्रमक अपील केल्यावर भेदरलेले अंपायर बघितले की तू आठवतोस. तू नाही म्हणाल्यावर परत ओरडायची, नाखुशी दाखवायची हिंमत व्हायची नाही गोलंदाजाची. एकूणच तो जंटलमन गेम आता 'गेम' झालाय. आमचं भाग्यं आम्ही तुला थोडं बघितलंय, तुझ्या बदल वाचलंय ते.
मैदानाबाहेर आयुष्याची सेन्चुरी मारशीलच तू. अर्थात 'त्या' अंपायरचं बोट वर झालं की संपलं सगळं, संघ अडचणीत असो नसो, आपली खेळी संपली की ब्याट काखेत मारायची आणि निघायचं, एवढंच आपल्या हातात.
--जयंत विद्वांस
No comments:
Post a Comment